H Ελλάδα κύριος «αιμοδότης» της Αλβανικής Οικονομίας!

– Πρώτη σε επενδύσεις η χώρα μας στη γείτονα…

– Παρά ταύτα το ανθελληνικό μένος κυριαρχεί στις Κυβερνήσεις των Τιράνων

Από το 1990 που «άνοιξαν» τα σύνορα με την Αλβανία, η Ελλάδα αποδεικνύεται όχι απλά ένας καλός γείτονας, αλλά κυριολεκτικά ο «αιμοδότης» της Αλβανικής οικονομίας και κοινωνίας. 

Στα είκοσι και πλέον χρόνια που μεσολάβησαν έκτοτε, δέχτηκε   εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς πολίτες στο έδαφός της, τους φιλοξένησε, τους πρόσφερε εργασία (έστω και με τα γνωστά προβλήματα), ασφάλεια, υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης. Δεν αρκέστηκε όμως μόνο σε αυτά. Σε μια περίοδο που αναζητούνται επενδυτές για τη χώρα μας, η Ελλάδα    επένδυσε εντός της Αλβανικής Επικράτειας και μάλιστα  είναι ο σημαντικότερος ξένος επενδυτής.  

Σύμφωνα με  στοιχεία του Γραφείου Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων της Ελληνικής Πρεσβείας στα Τίρανα, που είδαν χθες το φως της δημοσιότητας,  παρά την οικονομική κρίση, η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση των επενδύσεων στην Αλβανία σε ποσοστό που κυμαίνεται από 26 έως 28% επί του συνόλου των ξένων επενδυτών.  Χαρακτηριστικό είναι επίσης το γεγονός ότι οι Ελληνικές επενδύσεις αφορούν τους πιο δυναμικούς κλάδους της οικονομίας, ήτοι τον τραπεζικό τομέα, τις τηλεπικοινωνίες, τις υπηρεσίες υγείας, τις κατασκευές, την πληροφορική, την παραγωγή και εμπορία δομικών προϊόντων, τις νομικές, λογιστικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες, τον κλάδο τροφίμων, την κλωστοϋφαντουργία και την υποδηματοποιία. 

Ελληνικά εμβάσματα 

Οι Ελληνικές επενδύσεις   δημιούργησαν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας εντός της Αλβανίας και προστιθέμενη αξία για την οικονομία της.   Έρχονται δε να συμπληρώσουν την τεράστια βοήθεια που αποκόμισε τα προηγούμενα 20 χρόνια από την απασχόληση των Αλβανών στην Ελλάδα και τα δισεκατομμύρια ευρώ σε εμβάσματα (αφορολόγητα σχεδόν στο σύνολό τους) που στάλθηκαν και χάρη στα οποία (μαζί με αυτά από την Ιταλία) σε μεγάλο μέρος  οφείλεται η ανοικοδόμηση της χώρας. 

Ενδεικτική της ουσιαστικής συμβολής της Ελλάδος προς την Αλβανική οικονομία, αποτελεί η αναχώρηση  τα τελευταία πέντε χρόνια 180.000 Αλβανών που εργάζονταν στην Ελλάδα για την πατρίδα τους, μεταφέροντας σε αυτή τον εξοπλισμό και  τις οικονομίες  που είχαν αποκτήσει, και τα οποία  αποτελούν τα εφόδια για νέες επαγγελματικές δραστηριότητες στις ιδιαίτερες πατρίδες τους. 

Ανθελληνικό μένος 

Δυστυχώς όμως η πολυποίκιλη βοήθεια που παρέχει η Ελλάδα, δεν τυγχάνει της ανάλογης αναγνώρισης από την Αλβανία, είτε στο διάστημα των κυβερνήσεων του Σαλί Μπερίσα, είτε στο προηγούμενο του Σοσιαλιστή Φάτος Νάνο. Για να αποδειχθεί ότι το Αλβανικό κατεστημένο είναι διαποτισμένο από ανθελληνικό μένος, το οποίο επιδεικνύει σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται. 

Και δεν είναι μόνο οι καθημερινές σχεδόν προκλήσεις με την ανακίνηση του ανύπαρκτου θέματος των Τσάμηδων. Είναι οι συνεχείς προσπάθειες εξοβελισμού της Ελληνικής Μειονότητας από τις εστίες τους. Οι απόπειρες «πλαστογράφησης»- μέσω της ψευδεπίγραφης απογραφής-  των στοιχείων που αποδεικνύουν την ύπαρξή της. Είναι οι απειλές -και οι πρόσφατες-  που εκτοξεύει για την Ελληνική Α.Ο.Ζ.  

Εξαγωγή εγκληματικότητας

Αποκορύφωμα όλων είναι όμως  η «εξαγωγή» εγκληματικότητας προς τη χώρα μας: Οι καλλιεργητές και οι έμποροι χασίς, επί 20 χρόνια,  συνεχίζουν ανενόχλητοι τη δράση τους κάτω από τη «μύτη» των διωκτικών υπηρεσιών, που περιστασιακά και μόνο για τους τύπους συλλαμβάνουν κάποιους εξ αυτών. Και τα «κέρδη» τους μετατρέπονται σε υπερσύγχρονες επιχειρήσεις, εντός φυσικά της Αλβανίας, χωρίς φυσικά να προβληματίζει τις αρχές της η προέλευση των χρημάτων. 

Οι εξαγωγές καλάσνικοφ, είναι μια άλλη επικερδής επιχείρηση, που  έχει προξενήσει τεράστια προβλήματα ανασφάλειας στην Ελληνική κοινωνία, όπως επίσης και το «εμπόριο λευκής σαρκός». Παράλληλα με αυτά, είναι η ατιμωρησία των εγκληματικών στοιχείων που διαφεύγουν από την Ελλάδα στο έδαφός της, αλλά και η «προώθηση» άλλων εγκληματιών προς τη χώρα μας, που σπέρνουν το φόβο και την ανησυχία σε κάθε γωνιά της χώρας.

Δοκιμάζεται η Ύπαιθρος

Οι πρώτες περιοχές που έχουν υποστεί τις συνέπειες – με δραματικό μάλιστα τρόπο – της τακτικής αυτής, είναι οι παραμεθόριες: Πωγώνι, Φιλιάτες, Κόνιτσα. Είναι αυτές που για 20 χρόνια «βλέπουν» τις ορδές των παρανόμων να τις διασχίζουν, να κάνουν το πλιάτσικο τους, να τις έχουν καταστήσει ορμητήριο της δράσης τους. Οι προσπάθειες των Αστυνομικών δυνάμεων φιλότιμες, αλλά δεν αρκούν να αποτρέψουν την ερήμωση. Η αντιστροφή της τάσης αυτής, είναι αδύνατη να επιτευχθεί ενόσω οι επενδυτές αναζητούν το εύκολο χρήμα στα Τίρανα και στις άλλες μεγάλες αλβανικές πόλεις. Το ζητούμενο είναι να υπάρξει ισχυρή πολιτική βούληση της Ελλάδος, η οποία αφενός να προωθήσει αναπτυξιακές πρωτοβουλίες στην παραμεθόρια Ήπειρο και αφετέρου να «πείσει» την Αλβανία, ότι ο μονόδρομος που ακολουθεί είναι αδιέξοδος. Ειδικά μάλιστα σήμερα που επιθυμεί να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Η Ελλάδα πρόθυμη, όπως πάντα, έχει κατ΄ αρχή πει το «ναι».  Το συμφέρον και των δύο λαών βρίσκεται εντός των τειχών της Ε.Ε.. Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει με τις σημερινές συνθήκες και κυρίως με μια Αλβανία, που έχει μάθει να απαιτεί και να αποκτά, χωρίς να τηρεί ούτε κατ΄ ελάχιστον την αμοιβαιότητα στις σχέσεις φιλίας και συνεργασίας.