«Χειρουργική» πρόταση Κουβέλη για την ευθύνη των υπουργών.

Τα όσα πρότεινε χθες ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ κ. Κουβέλης για την επιδιόρθωση του ισχύοντος πολιτικού συστήματος, στην ομιλία του στο ξενοδοχείο «Κάραβελ», επ’ ευκαιρία σχετικής εκδήλωσης που διοργάνωσε η ΔΗΜΑΡ, δείχνουν το πώς αντιλαμβάνεται το ίδιο το πολιτικό σύστημα την επέμβαση που θα κάνει (αν κάνει!!!) στον εαυτό του. Αν λοιπόν αυτές είναι οι υποτιθέμενες προοδευτικές προτάσεις από το αριστερό πρόσημο της συγκυβέρνησης, μπορούμε όλοι να… φανταστούμε τις προτάσεις των άλλων δύο υπερσυντηρητικών αρχηγικών κομμάτων (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ).

Επί της ουσίας ο κ. Κουβέλης έκανε ένα γενικό ευχολόγιο π.χ. για απλή αναλογική, για διαφάνεια κ.λ.π. καθώς και για διάκριση των εξουσιών, χωρίς όμως να προτείνει την κατάργηση της αλληλοεξάρτησης Βουλής και κυβέρνησης και την υπαγωγή και των δύο άμεσα στην κρίση του λαού, αλλά και χωρίς να προτείνει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση κ.λ.π.

Εκείνο όμως που έκανε εντύπωση και δείχνει τη «χειρουργική» επέμβαση που σκοπεύει να κάνει το πολιτικό σύστημα προκειμένου να συνεχίσει να αυτοπροστατεύεται, είναι αυτό που πρότεινε ο κ. Κουβέλης σχετικά με την ευθύνη των υπουργών. Ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει ότι τα μέλη της κυβέρνησης προστατεύονται από δύο μεριές. Πρώτον προστατεύονται από το Σύνταγμα με το άρθρο 86 και δεύτερον προστατεύονται από το νόμο περί ευθύνης των υπουργών. Όταν ο κόσμος ακούει για νόμο περί ευθύνης των υπουργών εννοεί ότι είναι ένα πράγμα. Τι έκανε λοιπόν ο κ. Κουβέλης; Ο κ. Κουβέλης πρότεινε την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης των υπουργών και την υπαγωγή των οικονομικών εγκλημάτων των υπουργών στο νόμο περί καταχραστών του Δημοσίου. Αυτό ακούστηκε πολύ ωραίο στο κόσμο, όμως ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Ο κ. Κουβέλης λοιπόν, σε ότι αφορά την άλλη προστασία των υπουργών, δηλαδή το άρθρο 86 του Συντάγματος, πρότεινε την βαρύγδουπη λέξη «κατάργηση», αλλά τι κατάργηση; Μόνο το σημείο που αφορά την παραγραφή των αδικημάτων, δηλαδή το πέρας της δεύτερης τακτικής βουλευτικής συνόδου της επόμενης βουλευτικής περιόδου. Δεν πρότεινε λοιπόν πλήρη κατάργηση του άρθρου 86 και την υπαγωγή της δίωξης των υπουργών στην δικαιοσύνη, όπως και των απλών πολιτών, αλλά πρότεινε εμμέσως και σιωπηρά την πλήρη διατήρηση του επαίσχυντου αυτού άρθρου που εξαρτά την δίωξη των υπουργών μόνο από τη Βουλή, την οποία διατηρεί στη θέση του μοναδικού εισαγγελέα για τους υπουργούς. Είπατε τίποτα; Έτσι λοιπόν εννοεί το πολιτικό σύστημα την επόμενη συνταγματική αναθεώρηση!!!

Η μόνη λύση που απομένει στο λαό είναι ένα Νέο Σύνταγμα από τον ίδιο το λαό, από Λαϊκή Συντακτική Εθνοσυνέλευση. Το έκαναν οι Ισλανδοί. Κι εμείς φυσικά δεν είμαστε ηλίθιοι. 

Πέτρος Χασάπης