Ο αμπελοφιλόσοφος Σλαβόι Ζίζεκ (γκουλαγκ) μισεί τον Στάλιν, τον Μάο, αλλά λατρεύει τον Νταβούτογλου και κάνει και ρεκλάμα υπέρ της «εξέγερσης¨» των ισλαμιστών στο ελλαδιστάν.

Ο ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΠΟΥ ΔΗΛΩΣΕ ΟΤΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΑ ΜΟΝΤΕΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ «Αραβική Ανοιξη» (!!!), προκαλώντας οργη στις διωκόμενες μειονότητες.

Έγινε γνωστός από το μαύρο χιούμορ του με τα γκουλαγκ, που το έπιασαν οι εδώ γραφικοί πολιτικάντηδες και το έκαναν μείζον θέμα. Τώρα που λέει κάτι πραγματικά εγκληματικό και επικίνδυνο θα μιλήσουν οι «Εξοργισμένοι δεξιοί»;
«Η Ελλάδα, έχει κάνει γκουλαγκ για μετανάστες», είναι η κατάπτυση ατάκα που πετά. Όχι μόνον αυτός, αλλά και ένα πλήθος «οργανώσεων», μεγάλων ΜΜ»Ε» κλπ. Μιλάμε για τα μεμονωμένα κρούσματα κακομεταχείρισης, την ίδια στιγμή που οι δουλέμποροι έχουν κάνει την Ελλάδα νεκροταφείο και χασάπικο μεταναστών, χωρίς κανείς να λέει κουβέντα. Το επόμενο βήμα βέβαια είναι «εξέγερση των μεταναστών στην Ελλάδα, μετά την καταπίεση
και την θηριωδία». Σε αυτό συμβαλλει καθοριστικά και η κυβέρνηση αφού όχι μόνον αφήνει την συκοφαντία -προαναγγελία εθνοκτονίας- ανεξέλεγκτη, αλλά φροντίζει να κάνει τις φυλακές κέντρα του Ουτσεκά και να μετατρέπει στρατόπεδα σε κέντρα εκπαίδευσης της Αλ Κάιντα. Θα ήταν σοφό κάποιος από την κυβέρνηση να ψάξει – τουλάχιστον- τι έλεγαν τα ίδια κέντρα για τον «σφαγέα» Ασάντ και τους κακούς Σύριους δύο χρόνια πριν. Είναι τα ίδια κτήνη που μέχρι πρότινος παρουσίαζαν του καννιβαλους – υπανθρώπους της Αλ Κάιντα ως …μαχητές της Δημοκρατίας! Την συνέχεια την γνωρίζουμε.
Κάτι παρόμοιο ετοιμάζουν και για την Ελλάδα.
Άλλωστε το πετρέλαιο βγαίνει μόνο σε …ισλαμικές χώρες, αφού οι φασίστες του πλανήτη διαχρονικά γουστάρουν το ισλαμ. Από τον Λένιν, τον Χίτλερ μέχρι τις 7 αδελφές και το ΔΝΤ.
Αντιθέτως, όπως θα δείτε, ενώ δεν λέει κουβέντα για γενοκτόνους όπως ο Κεμάλ, ο συνεργάτης των Γερμανών Λένιν, και τα τέρατα, Χίτλερ και Μουσολίνι, κατακεραυνώνει τον Στάλιν και τον Μάο. Κανείς εξ’ αυτών δεν είναι «άγιος». Η εξήγηση είναι απλη, όσο και αν ενοχλει κάποιους. Ο Στάλιν καίγεται στο πυρ το εξώτερο γιατί έσφαξε Γερμανούς και στην συνέχεια Οθωμανούς μαζι με τον Μάο. Ο Στάλιν γκρέμισε το Γερμανικό όνειρο. Ο Στάλιν θα μνημονεύεται ως μπαμπουλας, όπως άλλωστε και ο Βλαντ Ντρακουλ, όσο τα ηνία της ιστορίας κρατούν οι βάρβαροι. Και οι πουλημένοι αμπελοφιλοσοφοι, υμνητες σφαγέων θα προβάλλονται ως «άνθρωποι του πνεύματος»

Από την συνέντευξη του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.

* Δεν πιστέψατε ότι η αναφορά σας στα γκουλάγκ μπορεί να δημιουργήσει παρεξηγήσεις;

– Αν μιλάμε πια σοβαρά, σε πολλά από τα βιβλία μου, που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, ασκώ δριμεία κριτική στο σταλινισμό, ιδιαίτερα στα γκουλάγκ και στην πολιτική τρομοκρατία που είχε εγκαθιδρύσει ο Στάλιν και αναλύω τις θέσεις μου όσο πιο διεξοδικά γίνεται. Στο βιβλίο μου «Μίλησε κανείς για ολοκληρωτισμό;» απορρίπτω χωρίς καμία αμφιβολία το σταλινικό μοντέλο. Ενώ σε μια συνέντευξή μου στο BBC έχω αναφέρει ότι ο κομμουνισμός του 20ού αιώνα, ειδικά ο σταλινισμός, ήταν η μεγαλύτερη ηθική, οικονομική και πολιτική αποτυχία του αιώνα.

* Και πώς σχολιάζετε την επίθεση που δεχτήκατε;

– Υπάρχει μια διάχυτη ατμόσφαιρα πολιτικής ορθότητας. Ετσι αν πεις ένα αστείο, μπορεί να σε κατηγορήσουν για σεξισμό, ρατσισμό ή οτιδήποτε άλλο. Κυρίως η νεοπουριτανική Αριστερά, που ταυτίζεται τώρα πια με την παλιά συντηρητική Δεξιά. Και οι δυο έχουν χάσει κάθε αίσθηση του χιούμορ. Δεν ξέρουν πια τι είναι ειρωνεία ούτε μπορούν να συλλάβουν το πνεύμα της. Αν με ρωτάτε, παραδέχομαι το σφάλμα μου, αλλά το σχόλιό μου ήταν ξεκάθαρα σαρκαστικό. Τι θα μπορούσαν να πιστέψουν όσοι με άκουσαν; Οτι πραγματικά συμβούλευα τον ΣΥΡΙΖΑ να φτιάξει γκουλάγκ; Πώς να το κάνει, αφού το 60% της Ελληνικής Αστυνομίας ψηφίζει Χρυσή Αυγή; Και απ’ ό,τι άκουσα αυτή η κυβέρνηση έχει ήδη φτιάξει μικρά γκουλάγκ για τους μετανάστες.

Ο Ζίζεκ είναι ασταμάτητος και μιλάει διαρκώς για τη μεγάλη ειρωνεία της ιστορίας, δηλαδή τους σταλινικούς κομμουνιστές, όπως στην Κίνα, που εξελίχθηκαν στους πιο δυναμικούς και αποτελεσματικούς μάνατζερ του νεοφιλελεύθερου επιθετικού καπιταλισμού. Παράλληλα εκφράζει τη θλίψη του για μια γερασμένη Ευρώπη, την κοιτίδα του φιλελεύθερου καπιταλισμού, που βρίσκεται σε παρακμή και τώρα πρέπει να επαναεπινοήσει την έννοια της δημοκρατίας.