ΓΝΩΜΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Οι συντάκτες μας για το δημοψήφισμα
Οι γνώμες των συντακτών μας για το επικείμενο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015:

Γιάννης Στρούμπας: ΟΧΙ στον δρόμο της Κακίας!

Ο Ηρακλής κοντοστάθηκε βλέποντας δύο δρόμους να ανοίγονται μπροστά του. Ο ένας ήταν ο δρόμος της Κακίας: στην αρχή πλατύς, με ανοιχτές τράπεζες, με γενόσημα φάρμακα, που όσο πήγαινε, όμως, στένευε, με διασφαλισμένα 280 ευρώ μισθό και σύνταξη, με εργασιακό μεσαίωνα, δημογραφική κατάρρευση, μετανάστευση στην πιο παραγωγική ηλικία,

αυτοκτονίες… Ο άλλος ήταν ο δρόμος της Αρετής: στενός και δύσβατος στην αρχή, με κλειστές τράπεζες, με περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων, με αγώνα για να σταθείς στα πόδια σου· μα όσο τον σκαρφάλωνες πλάταινε, σου επέτρεπε να αναπνεύσεις, σου χάριζε τη στερημένη σου εθνική κυριαρχία, αποκαθιστούσε τη δημοκρατία και την ελευθερία, άφηνε πίσω τους εφιάλτες και τους τεχνοκράτες – ανδρείκελα του ζόφου, της διαπλοκής και της οικονομικής ολιγαρχίας…
Ο Ηρακλής αποφάσισε: ΟΧΙ στον δρόμο της Κακίας, ΟΧΙ στην τρομοκράτηση, τους εκβιασμούς και τα τελεσίγραφα. Ναι στον δύσβατο δρόμο της Αρετής, γιατί χωρίς αγώνα τίποτα δεν κατακτιέται. Στο δημοψήφισμα της 5/7/2015 ψηφίζουμε ΟΧΙ. Για να μην μας ξαναφέρει ένα δουλικό ΝΑΙ, πάλι σε 4 – 5 μήνες, ακριβώς πίσω, στο ίδιο αδιέξοδο. ΟΧΙ, γιατί πρέπει να κοιτάξουμε το πρόβλημα κατάματα και να το αντιμετωπίσουμε. ΟΧΙ, με οδηγό το ΟΧΙ της Κύπρου στο σχέδιο Ανάν. ΟΧΙ, με θάρρος, πίστη, ευψυχία.

Κώστας Μ. Βολιώτης: Colpo grosso;
Για το αντικείμενο του δημοψηφίσματος, η απάντηση ήρθε από τον υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ Τέρενς Κουίκ, «ότι το δημοψήφισμα εντάσσεται στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους», δηλαδή είναι ένας τακτικισμός, που ως παλιός Κνίτης ο πρωθυπουργός, γνωρίζει καλά. Να όμως που οι εταίροι, με παράδοση στο αστικό σύστημα, το Σάββατο είπαν ότι «από εβδομάδα οι τράπεζες στην Ελλάδα θα κλείσουν» και ο Υπουργός κ. Παππάς (ογκόλιθος πολιτικής σκέψης) απάντησε αμέσως ότι «δεν θα τους κάνουμε την χάρη», μη αφήνοντας μια πισινή! Πριν περάσουν 24 ώρες τα γεγονότα τούς διέψευσαν. Δυστυχώς η εμπειρία έχει δίκαιο, οι δικοί μας είναι εξυπνάκηδες
Το σύστημα καλεί την Τετάρτη 1η Ιουλίου, που αλλάζει Προεδρία η Ε.Ε., συνάντηση αρχηγών κρατών για να βρεθεί λύση στο Ελληνικό θέμα. Μήπως τελικά το δημοψήφισμα ήταν colpo grosso του Alexis;

Νεκτάριος Δαπέργολας: η Ιστορία γράφεται με την άρνηση και την αντίσταση
Παρά τις άθλιες επιλογές της σε άλλα θέματα (π.χ. της ιθαγένειας), σε αυτό της διαπραγμάτευσης η κυβέρνηση έδωσε όντως μάχη (και πάντως ακούσαμε επιτέλους και κάποια ΟΧΙ μετά τα επί έτη ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ των ανδρεικέλων ιτς-ογλάν του ΔΝΤ και του Σόιμπλε). Και αν τελικά απέτυχε να φέρει συμφωνία, πέρα από τα όποια λάθη της, βασικά ευθύνεται ο τοίχος που συνάντησε από το σκυλολόι των δήθεν εταίρων, που ήταν αποφασισμένοι να «καθαρίσουν» αυτή την (όπως θεωρούσαν) ανυπάκουη πολιτική ανορθογραφία και να ξαναφέρουν τη χώρα στα …ήρεμα νερά των προαναφερθέντων οσφυοκαμπτικών ναιναίκων!
Από τη στιγμή πάντως που η κυβέρνηση έφτασε σε αυτό το σημείο, δεν μπορούσε ούτε τη θανατηφόρα συμφωνία να υπογράψει (που δεν θα περνούσε εξάλλου κι από τη Βουλή), αλλά ούτε και να οδηγηθεί σε ρήξη (πράγμα επίσης αντίθετο στις προεκλογικές και μετεκλογικές δεσμεύσεις της). Δύο εναλλακτικές είχε: εκλογές ή δημοψήφισμα. Επέλεξε απλά το λιγότερο χρονοβόρο και κοστοβόρο.
Και εξίσου απλή και προφανής είναι ασφαλώς και η απουσία πραγματικού διλήμματος την ερχόμενη Κυριακή. Ποιος δηλαδή θα πει ΝΑΙ σε ένα μέλλον που σημαίνει κατακρεουργημένους μισθούς, ατέλειωτες φορολαίλαπες, αβάσταχτη ακρίβεια και νεκρή αγορά, χωρίς καμμία μάλιστα προοπτική οικονομικής ανάκαμψης; Αρκετά λουφάξαμε από τον φόβο. Ας πούμε επιτέλους κι εμείς ως λαός ένα ΟΧΙ (έστω και έτσι διατυπωμένο) σε όλες αυτές τις ευρωκοπριές (και τις ντόπιες παλλακίδες τους). Ακόμη κι αν στο τέλος του δρόμου είναι η αλλαγή νομίσματος (και γιατί να φοβηθούμε δηλαδή τη δραχμή, μπροστά σε αυτόν τον σίγουρο αργό κι επώδυνο θάνατο που μας επιβάλλουν οι διεθνείς βρυκόλακες;)…
Και για να το κλείσουμε: η Ιστορία γράφεται με την άρνηση και την αντίσταση, όχι με τα σάλια που αφήνουν πίσω τους οι γυμνοσάλιαγκες και οι κιοτήδες. Ήμασταν επί αιώνες ο λαός της αντιστάσεως, μέχρι που μας εκφύλισε η ευρω-μανία, η δανεική ευμάρεια και η εκσυγχρονιστική βλακεία. Έχει απομείνει ακόμη μέσα μας κάποιο γονίδιο ζωντανό; Ας κάνουμε λοιπόν σε λίγες μέρες μια αρχή, γιατί σύντομα φοβάμαι πως θα χρειαστεί να πούμε ακόμη μεγαλύτερα ΟΧΙ. Ιδού η Ρόδος…

Πάρις Καλοδημίδης: Ελπίζοντας πάντα στο θαύμα
Η κυβέρνηση που θα έσκιζε το μνημόνιο και θα μας μοίραζε μιά ντουζίνα δίς με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ενώ ταυτόχρονα θα εξαφάνιζε μνημόνιο και τρόικα με μιά κίνηση, έρχεται σήμερα μετά από πέντε μήνες διαπραγματεύσεων που θύμιζαν την μέρα της Μαρμότας να μας δώσει το λόγο για ένα ήσσονος σημασίας νον πέιπερ, αν το εγκρίνουμε ΝΑΙ ή αν δεν το εγκρίνουμε ΟΧΙ.
Έρχεται σήμερα μετά από πέντε μήνες στους οποίους μας τέλειωσαν τα λίγα ψιλά (7 με 8 δισ.) που είχαμε αποθεματικά και με τις τράπεζες κλειστές και τα γερόντια μέσα στο φόβο να κάνει δημοψήφισμα. Φέιλ του κερατά. Επικοινωνία, τάιμινγκ, διαχείριση της κρίσης για γέλια. Όπως καταλάβατε δεν είμαι και ο θερμότερος υπερασπιστής της σοβαρότητας αυτής της κυβέρνησης, το αντίθετο μάλιστα.
Όμως δεν σας κρύβω πως με τον επιμελή γραβατωμένο οικονομολόγο – τραπεζίτη που λαδώνει το αντεράκι του με τα μαγειρέματα του ελλείμματος μας, με τους Ευρωπαίους θεσμικούς που μετά από πέντε χρόνια προγράμματος κατάφεραν να αυξήσουν την ανεργία και το χρέος μας, να μειώσουν όλους τους δείκτες ανάπτυξης και εμπιστοσύνης αλλά και να στείλουν χιλιάδες μορφωμένους Έλληνες αλλά και καταθέσεις μας εκατομμυρίων ευρώ στα Βόρεια της Ευρώπης δεν τα πάω καθόλου καλά. Για την ακρίβεια προτιμώ τον τρελλό – αν πιστέψω πως είναι με το μέρος μου – απ’ τον σπουδαγμένο καθωσπρέπει Ευρωπαίο που θέλει να μου ρουφήξει το αίμα. Χαοτικός ο ένας, συντεταγμένα εναντίον μου ο άλλος.
Όμως δεν θέλω το πολύτιμό μου, το ΟΧΙ μου, να μείνει μόνο σε αυτό την πρόταση των θεσμών. Δεν θέλω να μου το περιορίσετε μόνο σε τεχνικούς όρους και προτασούλες με αριθμούς και διαγραμματάκια. Θέλω το ΟΧΙ μου να σημαίνει πως αυτή την ψευτοαλληλεγγύη των Ευρωπαίων δεν την θέλω. Λέω ΟΧΙ στο να δανειζόμαστε εκατοντάδες δις για εξοπλισμούς για να αναχαιτίζουμε εμείς την τούρκικη επιθετικότητα στα Ευρωπαϊκά σύνορα και να μας μένει το εξοπλιστικό χρέος. Λέω ΟΧΙστο να φιλοξενώ τους μετανάστες που μπήκαν στη χώρα μου από το Αιγαίο μόνος μου, αλληλεγγύη σημαίνει ελεύθεροι μετανάστες παντού στην Ευρώπη. Λέω ΟΧΙ στην εσαεί εξυπηρέτηση του τεράστιου χρέους μας. Αλληλεγγύη σημαίνει κούρεμα του χρέους, χειροπιαστά μέτρα ανάπτυξης, ισότιμη αντιμετώπιση των λαών. Όσο για την υλοποίηση των παραπάνω, σίγουρα ΟΧΙ με τον Σαμαρά τον Βενιζέλο και τ’ άλλα παιδιά. Ελπίζοντας πάντα στο θαύμα.

Κοσμάς Καραίσκος : Μπράβο!
¨Να τουρκέψω αλλά να γίνω αγάς, όχι γιουσουφάκι¨! Είναι μια παροιμία του ελληνικού λαού βγαλμένη στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Εν προκειμένω οι Φράγκοι μάς θέλουν και σκλάβους και πένητες. Διότι είναι φανερό για όποιον παρακολούθησε την πορεία των διαπραγματεύσεων πως δεν θέλανε συμφωνία παρά μόνο αν επρόκειτο για μια συμφωνία – πανωλεθρία για την κυβέρνηση και φυσικά μια επακόλουθη καταστροφή της χώρας. Λοιπόν και μόνοι μας μπορούμε να είμαστε φτωχοί. Και όποιος νομίζει πως με 23% στον τουρισμό, 100% προκαταβολή φόρου στους επαγγελματίες και απόλυση στρατιωτικών μπορεί να υπάρξει Ελλάδα, να πάει να εξεταστεί καλύτερα. Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον Τσίπρα και στον Καμμένο. Τέτοια κίνηση στην Ελλάδα σε αυτό το επίπεδο δεν θυμάμαι από άλλο Έλληνα πρωθυπουργό.

Βουλτσίδης Γιάννης: ΟΧΙ!
Ε! Δεν μπορούμε να δεχθούμε εσαεί η Ελλάδα νάναι αποικία χρέους. Φυσικά ψηφίζουμε όχι.

Φ.Μ.: ΟΧΙ παντού
Ο ταλαιπωρημένος και διωκόμενος εληνικός λαός καλείται (για ακόμη μία φορά) να “βγάλει το φίδι από την τρύπα”, όταν οι Πόντιοι Πιλάτοι που τον έφεραν στην τραγική αυτή κατάσταση, μιλούν ανερυθρίαστα για “δημοκρατία”. Και την 25η Ιανουαρίου τι εντολή έλαβαν; Δεν εκλέχθηκαν για κατάργηση του μνημονίου; Δεν στηρίχθηκε η πολιτική αυτή έναντι της υποδούλωσης που προσέφεραν απλόχερα πρόσωπα και σχήματα τύπου Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά, Καρατζαφέρη, Βενιζέλου, ΔΗΜΑΡ, Στουρνάρα κ.ά, με ταυτόχρονη απουσία του ΚΚΕ και παρουσία της γνωστής – άγνωστης Χρυσής Αυγής; Και τώρα αφήνεται ο λαός, που είναι ένα βήμα πριν τη ψυχασθένεια, με την ανεργία, τη φτώχεια και την ατιμωρησία των υπευθύνων της καταστροφής να κυριαρχούν, να αποφασίσει.
Για μας το ΟΧΙ είναι βέβαιο ότι το λέμε και θα το πούμε παντού και άμεσα. Στην σκλαβιά των ντόπιων και των ξένων δανειστών – μαφιόζων, στη διαφθορά που κάνει τον πόρνο και την πόρνη, μεταξύ των άλλων, “καθηγητή-καθηγήτρια” στο “πανεπιστήμιο”, σε κάθε αντιλαϊκό – αντεθνικό σχέδιο υποταγής, σε κάθε νόμισμα που μας καταδυναστεύει. Ο ελληνικός λαός έχει τους αγίους, τους ήρωές του, για να θυσιά-ζονται και να δίνουν το αίμα τους κάθε μέρα, νυν και αεί. Τη Κυριακή ας μας φωτίσουν να πράξουμε το σωστό. Δηλαδή την εκδίωξη κάθε ανθρώπου και πολιτικής που μας έφερε ώς εδώ!

Δ.Ν.: ΟΧΙ μεν αλλά…

Με τον ΣΥΡΙΖΑ μας χωρίζει άβυσσος στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα περισσότερα σοβαρά θέματα που απασχολούν τον τόπο, αλλά στο Δημοψήφισμα (αν γίνει) θα ψηφίσω ένα ολοστρόγγυλο ΟΧΙ. Και είμαι από αυτούς που έχουν να χάσουν πολλά από μια χρεωκοπία…
Θεωρώ λάθος ιστορικών διαστάσεων και ακραίο τυχοδιωκτισμό τον εξαναγκασμό σε εκλογές τον Ιανουάριο, τη στιγμή που μπορούσε να επιβάλλει δικό του Πρόεδρο και να πάει σε προσυμφωνημένες εκλογές στα τέλη του έτους, έχοντας αλλάξει οι συσχετισμοί δυνάμεων στην Ευρώπη κι έχοντας περάσει τον σκόπελο των πολύ υψηλών δόσεων του καλοκαιριού με το ακολουθούμενο μνημονιακό πρόγραμμα. Δεν πας να τα βάλεις μόνος, εντελώς απροετοίμαστος, με ανέτοιμο τον κόσμο, με το τέρας του ξεσαλωμένου διεθνούς καπιταλισμού – καζίνο.
Σ’ αυτά όμως που λέει η κυβέρνηση για το χρέος, σε γενικές γραμμές, δεν μπορεί παρά να συμφωνεί κάθε στοιχειωδώς εχέφρων, καλοπροαίρετος πολίτης αυτής της χώρας. Οποιαδήποτε συζήτηση δεν ξεκινάει και δεν τελειώνει με την αναδιάρθρωση/διαγραφή ενός σημαντικού ποσοστού του μη βιώσιμου χρέους (>40%), είναι χωρίς νόημα.
Το δίλημμα του Δημοψηφίσματος θα ετίθετο αργά ή γρήγορα. Το ακατάλληλο timing όμως, έδωσε βάσιμα και λογικοφανή επιχειρήματα και στο αντίπαλο μνημονιακό στρατόπεδο του ευρωιερατείου και των τοπικών του μεταπρατών, φυσικών αυτουργών της καταστροφής της χώρας, που υπό κανονικές συνθήκες έπρεπε να κρέμονται γδαρμένοι στο Σύνταγμα.
Μόνος φόβος, μήπως μια επουσιώδης υπαναχώρηση των θεσμών (μη χ…ω), δώσει το πρόσχημα στους εγχώριους μαθητευόμενους κυβερνώντες να περάσουν μέτρα που οι σαμαροβενιζέλοι δεν θα τολμούσαν καν να διανοηθούν! Και επιβεβαιωθεί έτσι το σενάριο των «χρήσιμων ηλίθιων» στην καλύτερη περίπτωση…

Σ.Γ.: ΑΕΡΑΑΑ!!!
Λοιπόν, καλοί μου φίλοι τα ψέμματα τελειώσανε. Ήρθε η ώρα να αποδείξουμε έμπρακτα, κι όχι στα λόγια, αν «ψοφήσαμε» ή αν είμαστε ακόμα «ζωντανοί». Οικονομικά δεν κατέχω γρί αλλά με καθησυχάζει το γεγονός πως ούτε κι αυτοί με τους πομπώδεις τίτλους τα γνωρίζουν, μάλλον πειραματίζονται, οπότε θα εκθέσω μερικές «μπακάλικες» διαπιστώσεις.
1) Όλοι αυτοί οι λιμοκοντόροι ψυχροί διαδρομιστές και καιροσκόποι, μασόνοι κατά βάσιν, δεν θέλουν λεφτά. Λεφτά έχουν και μάλιστα πολλά. Θέλουν ψυχή, θέλουν ταπείνωση, θέλουν «αίμα». Λέμε ΟΧΙ λοιπόν.
2) Όταν ακούς από κάτι τενεκέδες και κοπρίτες, τύπου ποταμο-πασοκο-νουδου-χλεχλέδων, πως συντάσσονται ανεπιφύλακτα με το ΝΑΙ, έ τότε λέμε ΟΧΙ.
3) Όταν σου δίνεται η δυνατότητα να διαλέξεις με το ΝΑΙ έναν σίγουρο, εξευτελιστικό, αργό και επώδυνο θάνατο ενώ με το ΟΧΙ μιά (πιθανή) ένδοξη θυσία, έ τότε λέμε ΟΧΙ
4) Όταν για ακόμη μία φορά στη μακραίωνη ιστορία μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με μεγάλες αποφάσεις που δύνανται να εμπνεύσουν τον πλανήτη με το ΟΧΙ, έ τότε λέμε ΟΧΙ
5) Όταν μέσα σ΄ όλην αυτήν την σουργελοποίηση της ελληνικής κοινωνίας την τελευταία 40ετία καλούμαστε να πράξουμε κάτι ουσιαστικό που ίσως μας προσφέρει συνολική εθνική ανάταση, τότε ψηφίζουμε ΟΧΙ.
Είμαστε ο λαός του ΟΧΙ. Το είπαμε σε πολύ χειρότερες καταστάσεις, πληγήκαμε, το πληρώσαμε ακριβά αλλά σταθήκαμε υπερήφανοι και όρθιοι. Όσοι διακατέχονται από το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» είναι οπαδοί του ΝΑΙ. Οι θλιβερές εικόνες, με τους πολίτες να κάνουν ουρές στα ΑΤΜ (για το πορτοφόλι τους) ή να αδειάζουν τα σούπερ μάρκετς (για την κοιλιά τους) στέλνουν το μήνυμα πως ο λαός, αυτός που καλείται να «πολεμήσει», φοβάται. Λαός που ΔΕΝ φοβάται, να τον φοβάστε. Οι οπαδοί του ΝΑΙ το λένε από φόβο, όχι από άποψη. Ο φόβος, όμως, ποτέ δεν φέρνει καλά αποτελέσματα, σε κάνει ανθρωπάκι. Προσωπική μου άποψη: όποιος είναι υπέρ του ΝΑΙ, πέραν από φοβισμένος, είναι είτε ανίδεος, είτε χαφιές του συστήματος είτε φιλοτομαριστής σκατολεφτάς και βολεμένος. ΟΧΙ ρε και μην φοβάστε. Ίσως περάσουμε δύσκολα και άσχημα με το ΟΧΙ αλλά με το ΝΑΙ αυτόβουλα θα υποδουλωθούμε για δεκαετίες. Όπως λέει και ο Σωτήρ ημών Ιησούς Χριστός: «η οδός που οδηγεί προς την σωτηρία είναι στενή και δύσκολη, ενώ της καταστροφής εύκολη και πλατιά»! ΌΧΙ ρε και μην φοβάστε. ΑΕΡΑΑΑΑΑ!!!