Τα κέρδη από τη συμφωνία, όπως καταγράφονται στην αιτιολογική έκθεση της πρότασης

Το πώς, πραγματικά, προσεγγίζει η κυβέρνηση τη διαπραγμάτευση, αποτυπώνεται στην 4σέλιδη αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την επιστολή με τα προτεινόμενα μέτρα.

«Η συμφωνία για τη ρύθμιση του δημόσιου χρέους της χώρας», σημειώνεται εισαγωγικά, «αναδεικνύεται σε κρίσιμο θέμα εθνικής σημασίας, που αφορά αφενός την κυβέρνηση της χώρας, αλλά εξίσου το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό μας και την παραμονή της χώρας της Ευρωζώνης», σε μια αναφορά που έρχεται, προφανώς, σε συνέχεια του κοινού ανακοινωθέντος των πολιτικών αρχηγών (πλην ΚΚΕ).

Σε ό,τι αφορά τον πυρήνα του ελληνικού αιτήματος, «η συμφωνία με τον ESM θα αφορά τη χρηματοδότηση των συνολικών αναγκών της χώρας για το χρονικό διάστημα από 1/7/2015 έως 30/6/2018, για τρία, δηλαδή, χρόνια, στα οποία εντοπίζεται η αποπληρωμή ενός πολύ σημαντικού τμήματος του Δημοσίου χρέους, κυρίως προς το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, συνολικού ύψους 46 δις περίπου. Στο ποσό αυτό πρέπει να προστεθεί ποσό 7,5 δις περίπου, τα οποία ήδη καταβλήθηκαν από το Ελληνικό Δημόσιο το 2015, από ίδιους πόρους, και πρέπει να αναχρηματοδοτηθούν. Είναι φανερό ότι η οικονομία της χώρας, δεν επιτρέπει με οποιοδήποτε τρόπο την εξυπηρέτηση αυτού του χρέους, το οποίο αποτελεί και το ‘σκληρότερο’ τμήμα του συνολικού δημόσιου χρέους», σύμφωνα με την κυβερνητική θεώρηση.

Όμως, «η διαδικασία αυτή συνιστά ταυτόχρονα μερική αναμόρφωση του δημοσίου χρέους, αφού με την αναχρηματοδότησή του από τον ESM, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, μετατίθεται η χρονική αποπληρωμή του και ενσωματώνεται στο συνολικό χρέος του EFSF και ESM. Επιπλέον, με τον τρόπο αυτό, το χρέος της χώρας γίνεται αποκλειστικά Ευρωπαϊκό και ρυθμίζεται στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Συνθηκών», αναφέρει το κυβερνητικό έγγραφο, σε μια προσπάθεια καταγραφής των «κερδών», που θα προκύψουν από τη συμφωνία.

Αλλά δεν είναι και το μόνο: «Η συμφωνία θα περιλάβει, επίσης, δέσμευση των δανειστών να διαπραγματευτούν με τη χώρα μας τη λήψη περαιτέρω μέτρων αναμόρφωσης και αναδιάρθρωσης του μακροχρόνιου χρέους, μετά το 2022, ώστε να καταστεί βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο στο πλαίσιο της προοπτικής της Ελληνικής Οικονομίας για το διάστημα για το διάστημα μετά το έτος 2022».

Επιπροσθέτως, «τα δύο αυτά τμήματα … τερματίζουν οριστικά τη συζήτηση για το ‘Grexit’, κάτι που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για μια πορεία ανάκαμψης και ανάπτυξης της χώρας». Και, «αναμορφώνουν το Δημόσιο χρέος, ώστε να είναι εξυπηρετήσιμο, ενιαίο με ένα δανειστή στα πλαίσια των ευρωπαϊκών θεσμών και των Αρχών και Κανόνων της Ε.Ε.».

Πιο κάτω, υπογραμμίζεται η σημασία για «ισχυρή οικονομική ενίσχυση του Τραπεζικού Συστήματος… με τη συμφωνία, η Ελληνική Κυβέρνηση θα εξασφαλίσει την κεφαλαιουχική ενίσχυση των Τραπεζών, αλλά και χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για ενίσχυση της ανάπτυξης και την καταπολέμηση των συνεπειών της λιτότητας της τελευταίας πενταετίας».

Συμπερασματικά, «με τη σύμβαση αυτή, ανοίγει νέα σελίδα, διότι δεν αναχρηματοδοτείται απλά το Δημόσιο Χρέος, όπως συνέβη με τα δύο προηγούμενα προγράμματα, αλλά αναμορφώνεται και αναδιαρθρώνεται το χρέος και εξασφαλίζονται πόροι για την ανάπτυξη και την επέκταση της Οικονομίας».

Παπαδημητρίου Νίκος